Mιά νεόπλουτη Ελληνο-Αμερικάνα έρχεται για διακοπές σε κάποιο ελληνικό νησί και κάποιο πρωινό αποφασίζει να βγει για να ψωνίσει μερικά φρούτα. Μπαίνει στο μαγαζί του μανάβη και με προφορά του λέει:
-Hi! Παρακαλόου ένα κιλό μήλα.
Ο μανάβης βάζει τα μήλα σε μια σακούλα και της τα δίνει. Μόλις εκείνη τα βλέπει λέει:
-Oh my God! τι μικρά μήλα που είναι... Στο Αμέρικα εμείς έχουμε κάτι μήλα, τόοοοοοσο μεγάλα. Δεν τα θέλω. I don’t want them! Βάλε μπανάνες σε παρακαλόου.
Χωρίς να μιλήσει ο μανάβης, αφήνει τα μήλα και βάζει μερικές μπανάνες. Οταν τις βλέπει, το σκηνικό επαναλαμβάνεται:
-Τς, τς, τς... Τι μπανάνες είναι αυτές, τόσο μικρές. Εμείς στο Αμέρικα, έχουμε κάτι μπανάνες so big. Ι don’t want. Βάλε σε παρακαλόου, μερικές φράουλες.
Ο μανάβης έχει αρχίσει και ανεβάζει πίεση αλλά ο πελάτης έχει πάντα δίκιο και αποφασίζει να της βάλει φράουλες.
-Α πα, πα... Τι μικρές φράουλες. Στο Αμέρικα υπάρχουν κάτι strawberries τεράστιες. Δεν θέλω, βάλε κεράσια.
Ο μανάβης μετά βίας κρατιέται να μην της τα βάλει έμπλαστρο.
-Jesus! Τι κερασάκια είναι αυτά!!! Τόσο μικρά.. Μα πώς τα τρώτε εσείς εδώ τόσο μικρά που είναι; Δεν τα θέλω.
Την ώρα που τα λέει αυτά, ταυτόχρονα, κοιτάει ένα γύρο στο μαγαζί για να δει τι θα είναι αυτό που θα ζητήσει μετά. Βλέπει τα καρπούζια.
-Ασε σε παρακαλόου, τα κερασάκια. Βάλε μου ένα καρπούζι.
-Δεν έχουμε καρπούζι, μαντάμ, λέει ο μανάβης εκνευρισμένος.
-Are you joking? Mε δουλεύεις; Πώς δεν έχετε;
-Δεν έχουμε καρπούζια σας λέω μαντάμ. Πώς να γίνει δηλαδή;
-Οf course και έχετε. Μην με κοροϊδεύεις εμένα.
-Σε παρακαλώ κυρά μου. Σου είπα δεν υπάρχουν καρπούζια στο μαγαζί.
-Ετσι ε; Λες ψέμματα γιατί εγώ τα βλέπω.
-Μπα σοβαρά; Και πού είναι;
-Over there! Eκεί πίσω.
-Μα αυτό δεν είναι καρπούζι κυρία μου. Αυτό είναι ΑΡΑΚΑΣ!